Jehova Jireh

Een nieuw jaar ligt voor ons. Wat zal het ons brengen, wat staat ons te wachten?

Het leven in Kenia is anders dan in het westen. We leven hier veel meer met de dag en zijn dankbaar voor elke nieuwe dag, het is niet vanzelfsprekend. Vorig jaar vielen er bijna 5000 doden in het verkeer. Het meest tragische ongeluk was in december toen een bus vol met koorleden van een kerk een ongeluk kreeg en werd mee gespoeld in een rivier. Ruim twintig mensen en kinderen verdronken, ze zaten als ratten in de val. Sommige families verloren hele gezinnen. Er verschenen filmpjes op internet, van 5 minuten voor het ongeluk, waarop de koorleden hun liederen nog oefenen en al zingend en dansend uitzien naar de bruiloft waar ze naar onderweg waren.

En terwijl ik nadenk over wat ons te wachten staat in 2022, komt het gedeelte uit Genesis 22 weer naar boven. Abraham die zijn zoon moest offeren.

In december had ik van een vriendin een stukje doorgestuurd gekregen, ze schreef dat het een bemoediging was en dit graag wilde delen. Het stukje ging over Abraham, die zijn zoon moest offeren. En vooral hoe God voorzag in het offer en dat Abraham deze berg ‘De Heere zal voorzien’ noemde. In het Hebreeuws Jehovah Jireh. Het raakte me en ik onderstreepte het 14e vers, als een herinnering, om niet te vergeten dat de Heere ziet en voorziet, juist daar waar nodig!

Op 1 januari was er een dienst in onze kerkelijke gemeente (niet perse heel gebruikelijk in Kenia). Voor de dienst keek ik welk gedeelte we gingen lezen: Genesis 22:1-14… Opnieuw dit gedeelte…! Opnieuw een herinnering aan een van de namen van God; Jehovah Jireh. Opnieuw een herinnering dat de Heere zal voorzien en dat Hij altijd al heeft voorzien. Misschien niet altijd zoals ik het zelf graag wilde, maar altijd was de Heere daar! Altijd zorgde Hij, voorzag Hij, leidde Hij, genas Hij, vergaf Hij. Wat een genade om Hem te mogen dienen, Hem te mogen volgen.

Bemoedigd mogen we 2022 in gaan. We gaan niet alleen! Jehovah Jireh is bij ons en Hij zal voorzien.