Baby Rosy
Iemand die ons al jaren kent vraagt of we alsjeblieft bij hem langs willen komen, hij heeft een ziek iemand in huis. Als je deze vraag krijgt weet je nooit precies wat je moet verwachten. We gaan met hem mee en stappen zijn eenvoudige en kleine huisje binnen. Zijn vrouw zit op een stoel en wiegt een bundeltje heen en weer. Als ik goed kijk zie ik een klein, schriel kindje. Het huilt. De moeder verteld ons dat haar dochtertje vier maanden oud is en dat ze geen borstvoeding meer kan geven omdat haar melk volledig weg is. Ze zegt dat het meisje soms dag en nacht huilt, van de honger. In plaats van de borstvoeding krijgt het meisje nu houdbare koemelk, lang niet de beste optie natuurlijk.
We snappen wel dat hier een oplossing moet komen, maar hoe gaan we dat financieel doen? Babyvoeding is hier ontzettend kostbaar en ons budget wordt steeds krapper door de enorme stijging in voedsel- en benzineprijzen. Ik vraag of er geen andere moeder in de buurt is die een baby heeft en melk kan kolven, maar dat lijkt niet echt een optie om meerdere (ook praktische) redenen niet.
Als we weer in de auto zitten laat het me maar niet los, misschien ook wel omdat ik weet hoe het is om een baby te hebben die veel huilt en weinig/niet groeit, maar ik had gelukkig genoeg melk. Hoe machteloos moet je je als moeder voelen als je dan ook nog eens geen melk hebt? We besluiten dat we het meisje in ons programma op zullen nemen en ik geloof dat God zal voorzien in de kosten.
We rijden ‘s middags naar de supermarkt om babyvoeding te kopen en komen erachter dat een blik bijna 10 euro kost. Wat een geld! En wat ben ik op dat moment blij dat ik zelf nooit babyvoeding heb hoeven kopen.
In de avond deel ik op dit verhaal met de vraag of er misschien mensen zijn die wat willen doneren. Binnen een half uur hebben er diverse mensen gedoneerd en kunnen we voorlopig even vooruit. Wat ben ik dankbaar en ook weer verwonderd hoe God voorziet!
De volgende dag krijg ik een berichtje van een oud-collega uit NL, zij heeft via haar man iets kunnen regelen met iemand hier in Kenia. Deze Keniaan wil wel 10 blikken sponsoren en stuurt mij het geld. Ik sta echt even versteld… Gelijk moet ik weer denken aan het begin van het jaar, toen ik zo duidelijk werd gewezen op een van Gods Namen, Jehovah Jireh, God zal voorzien!
Iemand zegt later tegen mij dat God wellicht grote plannen heeft met dit meisje, ze is nog maar zo klein, maar er wordt zo gezorgd voor haar 🙂 Wie weet… Voor nu weten we in ieder geval dat het meisje weer groeit, tevreden is en er en stuk beter uitziet!
Groei maar meisje en mogen je ouders je vertellen over Jehovah Jireh!