Het verhaal van Otis
Diverse dagen, zo geen weken heeft hij vastgebonden gelegen op een ziekenhuisbed, omdat hij psychotisch was en ontwenningsverschijnselen van de alcohol. Na een maand heeft een familielid hem uit het ziekenhuis weten te smokkelen door iemand om te kopen, de rekening was namelijk zo hoog opgelopen dat niemand dat kon (of wilde) betalen.
Otis is nog maar een jonge man, maar heeft al een heel leven achter hem, geen ouders meer, geen werk, geen inkomen. Daarom is hij illegale alcohol gaan maken en verkopen om toch wat inkomen te hebben. Via via hoorden we dat hij ziek was en wellicht hulp nodig had. Elijah is op zoek gegaan naar hem en inderdaad bleek hij hard hulp nodig te hebben. Doordat hij lang op bed had vastgelegen, heeft hij flinke doorlig wonden, daardoor had hij veel pijn. Zijn familieleden hadden bedacht dat hij ook wel aids zou hebben en vertelden dat hij zijn medicatie niet innam. Daardoor hadden zij het idee dat hij wel snel zou overlijden, wat goed uitkwam voor hen, zij zouden dan het land, wat Otis van zijn vader had geërfd, krijgen. Toen wij hem vroegen of hij inderdaad aids had, ontkende hij dit stellig, hij was negatief en had ook nog nooit aidsremmers gebruikt, ook al werd dit wel verteld door zijn familie.
Elijah heeft hem naar twee verschillende klinieken genomen waar hij beide keren inderdaad negatief testte voor aids. Hij voelde zich waarschijnlijk zo beroerd door de flinke wonden, de infectie van de wonden en de pijn die had. Daarnaast had hij weinig tot niets te eten, zijn familie keek niet naar hem om, zijn vrienden waren niet meer geinteresseerd in hem.
Om de twee dagen komt Otis naar Elijah’s moeder en verzorg ik daar zijn wonden. Hij heeft antibiotica gehad en krijgt pijnstillers van ons, net als voedsel. Hij knapt zienderogen op en is trouw in het komen. De alcohol heeft hij al die tijd al laten staan, daar zijn we blij om, hopelijk blijft dat zo.
Vorige week liep hij echter voorbij het huis van Elijah’s moeder en dacht ze te zien dat hij dronken was. Toen Elijah hem de volgende dag vroeg of dit inderdaad zo was, vertelde hij met een grijns dat hij maar deed alsof om zijn familieleden in verwarring te brengen. Otis vertelt dat toen hij die avond naar zijn land was gegaan, hij een fikse ruzie heeft gehad met zijn oom, een van de mensen die aast op zijn land. Hij vertelde zijn oom de waarheid, dat het zijn land is en dat niemand dit van hem kan afpakken. Dit was tegen het zere been van zijn oom en leverde hem flink wat klappen op. Het is een verdrietige situatie, zeker omdat Otis’ oom een trouw kerkganger is, je zou toch wat anders verwachten. Otis voelt zich erg alleen en weet eigenlijk niet zo goed wat hij moet doen. Elijah heeft hem wat adviezen gegeven en ook Elijah’s moeder praat regelmatig met hem.
We zijn blij dat we Otis kunnen helpen en willen ook kijken of we hem op de een of andere manier kunnen helpen met een andere manier van inkomen. Het is weleens moeilijk, waar ligt de grens en hoe ver gaan we om iemand te helpen. Aan de andere kant proberen we ook te kijken wat er in onze mogelijkheden ligt en of we beiden ervaren dat we iets moeten doen. Soms kan het overweldigend zijn met alle nood die er is en de vragen om hulp die we krijgen. We proberen te doen wat we kunnen met in onze gedachten Mattheus 25:40 ‘Voor zoveel gij dit een deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij Mij dat gedaan.’
De man op de foto is niet Otis